Dagelijkse vormen van vergeving (deel 2)

Zoals beloofd gaat deze blog over vergeven in de dagelijkse praktijk. Vorige keer heb ik ik je uitgenodigd te omarmen niet te hoeven weten waar je heen wilt in je loopbaan. Deze keer wil ik het hebben over dagelijkse situaties we kunnen meemaken met kinderen.

Misschien ben je zelf ouder van een kind, of werk je met kinderen, pas je soms op of heb je gewoon kinderen in je omgeving. Wat de situatie ook is, het is duidelijk dat kinderen vaak fungeren als liefdevolle spiegel of als gids. Aan mijn jongste dochter van 5 en haar klasgenootjes kan ik bijvoorbeeld goed zien dat ze graag dingen op eigen houtje willen doen.

Oordelen

Een week of twee geleden zat ik op de bank en viel ik er bijna van verbazing van af omdat ik zag dat onze salontafel aan de zijkant was bewerkt met een permanent marker. “Dat gaat er dus niet meer van af en de tafel zullen we waarschijnlijk nooit meer kunnen verkopen!” Zei ik hardop tegen mezelf. Mijn hoofd zei meteen “ Hoe kan ze dit nou in haar hoofd halen? Ze wéét toch dat dit niet mag?!”

Ik besloot mezelf op dat moment in mijn dochter Jade te verplaatsen. Wat zal haar intentie zijn geweest? Papa en mama op de kast jagen met baldadigheid? Het maken van een kunstzinnig statement? Na een paar minuten en vraagtekens verder besloot ik het maar even te parkeren en met haar te praten als ze thuis zou komen.

In de uren die volgden betrapte ik mezelf er een paar keer op dat ik oordelend was tegenover mezelf. Ben ik een falende papa? Heb ik haar gebrekkig opgevoed? Stel ik te weinig grenzen? Enfin, allemaal gedachten en oordelen vanuit het ego/hoofd. Na al deze gedachten aanschouwd te hebben heb ik mezelf toegestaan al die oordelen over mijn opvoedkundige vaardigheden even los te laten. Daarmee kreeg ik een sterk gevoel van bewustwording: “Jeetje Henk, waarom zo snel met al die oordelen over jezelf?” Ik besloot mezelf te vergeven voor al die negatieve gedachten. Op dat moment kwam Jade binnen en kreeg ik de gelegenheid haar met een open vraag uit te nodigen om nader toe te lichten wat er achter haar handelen zat.

Rechte lijnen

Ze vertelde mij met trots dat ze in staat was geweest mooie rechte lijnen te maken met een grote-mensen-stift. Haar intentie was om te laten zien dat ze al in staat was om strakke rechte lijnen te maken. Die waren zeker goed gelukt! Ik heb haar met liefde op een rustige manier verteld dat we dat toch liever op papier zien dan op de meubels en, wat later bleek, de broodtrommel, de beschuittrommel en nog wat kleine spullen..

Voor haar was het expressie zonder baldadige intentie. Dit gaf mij de bevestiging er goed aan te doen mezelf te vergeven. Om niet veroordelen en te wegen hoe ik het doe als papa. We falen niet meteen als kinderen iets doen waar we ons even geen raad mee weten. Omarm de gedachte dat het okè is om niet meteen alle antwoorden te hebben.

Kinderen zijn puur en onvoorspelbaar. Vergeef hen dus ook want vaak zit er geen kwade intentie achter! Ook al is in het in materiële zin soms een dure les.