Trots zijn, hoe voelt dat voor jou?

Ben jij wel eens trots? Trots op jezelf of op een ander? Hoe voelt trots zijn voor je? En doe je iets met die emotie? Deel je dat gevoel bijvoorbeeld, of houd je het voor jezelf? Ik ben ongelooflijk trots! Trots op mezelf en trots op mijn kind, mijn 8-jarige dochter. Want wij zijn een superteam! Al 8 jaren lang. En dat ik trots op haar ben, zeg ik haar regelmatig.

Zwanger

Acht jaar geleden raakte ik in verwachting van een man met wie toen een relatie had. Wij woonden destijds ongeveer 200km bij elkaar vandaan, en om die reden zagen we elkaar slechts twee of drie weekenden per maand. De ene keer was hij bij mij in het Westen en de andere keer reed ik naar het Oosten van het land. De relatie tussen ons was onstuimig en hield niet lang stand. Vlak voordat ik er een punt achter wilde zetten, werd ik zwanger. Voor mij ging daarmee een grote wens in vervulling, maar voor hem niet. Hij kon al nauwelijks goed voor zichzelf zorgen en zijn leven was verre van stabiel.

En dus ging ik alleen verder, genietend van mijn zwangerschap, in alle rust en liefde. Trots op mijn lichaam dat zich zo mooi transformeerde. Ik voelde me op en top vrouw. Op mijn werk werd ik op handen gedragen. Ik werkte destijds als freelance projectassistente in de ICT, en was – je raadt het al – de enige vrouw binnen het projectteam. Ook zakelijk stond ik dus mijn spreekwoordelijke mannetje.

Alleen verder

Na de geboorte van mijn dochter heb ik mijn ex nog een aantal keer gezien. Mijn intentie was namelijk dat hij en zij elkaar zouden leren kennen. Maar wat voor mij één van de knelpunten was geweest tijdens onze relatie, bleef onveranderd. Wat mij uiteindelijk heeft doen besluiten het contact met hem volledig af te sluiten.

De afgelopen 8 jaren zijn niet altijd even makkelijk geweest. Mijn alleenstaand moederschap is weliswaar een bewuste keuze, maar altijd alles alleen in de praktijk brengen vergt soms wat meer dan een dosis geduld en humor. Ondanks dat ben ik blij met de keuze die ik maakte om alleen voor mijn meisje te gaan.

Sinds het begin van dit schooljaar gaat mijn dochter alleen naar school, op de fiets. Zij houdt van fietsen, dus dat is fijn. Iedere ochtend zwaai ik haar uit en kijk ik haar na tot ik slechts nog een stipje zie. Voor het keukenraam staat dan een trotse moeder die ziet hoe haar blije en trotse kind zelfstandig haar pad gaat.

Liefs, Tatiana

Massagepraktijk Lichaamstaal