Wat doe jij uit liefde voor jezelf?

Ik kijk uit het raam, hoor de vogels kwetteren alsof hun leven ervan afhangt en vraag mezelf af waar ik over zal schrijven in mijn eerste gastblog voor ‘Uit Liefde voor Jezelf’. Ik kan schrijven over honderdduizend dingen die de perfect onvolmaakte vrouw aangaan en kunnen helpen, dus hoe zal ik eens beginnen? Gewoon, door iets te schrijven over liefde voor jezelf. Wel zo passend lijkt me…

Liefde voor jezelf, zelfliefde. Je kunt er een hoop over zeggen. Het is een mooi iets, maar ook iets dat vaak in andere context terecht komt en dan haar kracht inboet. Dat ontstaat doordat er oordelen en geloofsovertuigingen aan het woord geplakt worden. Dat helpt niet erg.

Mooier is het om het thema te onderzoeken, kijken wat het voor je is en wat je erin kunt ontwikkelen. Het is een oneindig thema, maar voor nu geef ik je 4 overdenkingen over ‘liefde voor jezelf’.

1. Is zelfliefde egoïstisch?

Veel van ons hebben vroeger ergens het idee opgedaan dat zorgen voor jezelf egoïstisch is. Dat als je je bezighoudt met jezelf, dat je je dan niet bezighoudt met anderen. Dat je jezelf belangrijker vindt dan de ander. Jezelf vooraan zet, en ga zo maar door.

Erger nog is: eerst zorgen voor jezelf. Dat is echt het toppunt van egoïsme. Ik vermoed dat het vooral geldt voor vrouwen. Al betrap ik mijn man er ook vaak op, maar ja, die heeft het vermoedelijk weer van zijn moeder, die dat dan weer heeft van wie haar voorgingen – ik zeg het maar, omdat dit gaat om diepgewortelde overtuigingen, die niet zomaar uit het niets komen vallen.

De angst om té egoïstisch en zelfgericht te zijn is groot. Omdat de angst om afgewezen te worden zeer diep geworteld zit. Ik snap het. Maar je moet weten dat zelfliefde in wezen NIETS te maken heeft met egoïsme. Zelfliefde gaat over zorg hebben voor jezelf. Aandacht. Liefde. Jezelf belangrijk genoeg vinden.

En als je er echt aan twijfelt, dan zeg ik je dit: Een overdosis zelfliefde kan eindigen in narcistisch gedrag, dat is niet iets wat we nastreven. Maar weet dan dat narcisme pas optreedt wanneer er naast zelfliefde vooral een gebrek aan sociaal afstemmen is, de mogelijkheid je ook in anderen te verplaatsen. Daar beland je niet zomaar.

2. Naastenliefde als verbloemd egoïsme

Ik ben voor naastenliefde, begrijp me niet verkeerd. Maar niet zonder maat. Je alleen op de ander richten heeft ook z’n keerzijde.

Ten eerste maakt het je alleen maar richten op de ander, je niet gelukkig. Ja, je zult waardering oogsten. Dankbaarheid. Maar de vraag is wat je ècht geeft. Je geeft namelijk vanuit de (automatische) neiging om eerst de ander te geven, te verzorgen, aandacht te geven, tevreden te stellen. Dus waar ben jij dan nog? Wie geeft er dan? Wat heb je te bieden als je liefde geeft vanuit een automatisme dat gericht is op diverse valkuilen in het sociale spel dat we dagelijks met elkaar spelen (zoals aardig gevonden willen worden, niet door de mand willen vallen, niet afgewezen willen worden).

Ten tweede: Zonder voor jezelf te zorgen kun je niet eens goed voor een ander zorgen. Of die ander nu je partner is, je kinderen, je werkgever, je klanten, je familie, of wie je ook maar tegenkomt. Als je jezelf verwaarloost, altijd op de tweede plek zet, dan voedt je jezelf niet meer. You need to fill up your cup, before you’re able to serve!

3. Gênante gevoelens

‘Zelfliefde’ is een term waar helaas vaak een negatieve connotatie aan vast hangt. Niet voor de mensen die de waarde van zelfliefde kennen, wel voor de mensen die blijven steken in de oude opvattingen over zelfliefde. Sommige mensen vinden zelfliefde een ‘zijig’ woord. Iets voor zwevers, die zichzelf verheerlijken. Een soort van de liefde bedrijven met zichzelf. Het beeld heeft iets naïefs en geeft ruimte voor plaatsvervangende schaamte.

De vraag is dan misschien, wat is hetgeen de schaamte oproept? Wat zie je waar je afkeer voor voelt? Wat oogt er zo naïef, en waarom is dat eigenlijk erg? Wat maakt dat het gênant is? Waar wijst dat jou zelf op onvrijheden (iets wat je heimelijk wel ook zou willen kunnen of doen, maar waar je ook groot ongemak bij voelt). Wat vertelt dat ongemak je?

4. Liefde geven als je het wilt ontvangen

Tenslotte moet ik denken aan een leraar die ooit tegen me zei: elke keer als je tegen iemand zegt ‘ik hou van je’ (of ‘love you’ – zoals veel mensen vaker gebruiken); check dan even bij jezelf wat je intentie werkelijk is. Bedoel je op dat moment echt oprecht, gericht op niets dan die ander te zeggen dat je liefde voelt stromen van jou naar die ander? Of, en eerlijk is eerlijk, ik betrap mezelf er vaak op, heb je op dat moment zelf behoefte om de woorden ‘ik hou van je’ van die ander te horen.

Het is wat pijnlijk, maar vaak als we de nood hebben aan liefde, eigenlijk aan bevestiging van de ander, dan gaan we onbewust ‘love you’ roepen. Met het idee de ander iets te geven. Vaak echter, geven we dan wat we eigenlijk willen krijgen.

Check het eens, en als je jezelf hierop betrapt – probeer het dan eens anders te doen. Kijk wat het je oplevert als je bijvoorbeeld zegt: “ik heb zo ongelofelijk behoefte aan jouw liefkozing”, of: “wil je gewoon even zeggen dat je van me houdt, ik heb het echt nodig nu”.  Dat is veel oprechter. En echter. Je krijgt er misschien wel heel iets moois voor terug.

Wat doe jij, uit liefde voor jezelf?

Zo. Dat waren vier beschouwingen over ‘zelfliefde’. Wel dapper eigenlijk van jou als lezeres van het blog ‘Uit liefde voor jezelf’ dat je hier tijd voor maakt. 🙂 Ik ben benieuwd wat jij doet uit liefde voor jezelf. Ik hoop dat je dat vol overtuiging en ontspanning kunt doen.

Ik vind je nu al geweldig..!

P.S. Als je meer van mij wilt lezen over Perfect Onvolmaakt leven en ondernemen, kijk dan eens in de Perfect Onvolmaakt blog-bibliotheek. Ik wens je veel leesplezier en veel perfect onvolmaakte zelfliefde toe.