Woorden

Ik ben geen (blog) schrijver van nature, ik schrijf om te verwerken, of om te delen. Om te vertellen waar ik blij en gelukkig om ben, in de hoop dat ik anderen een glimlach mag ontlokken. Er zijn mensen die woorden aaneen kunnen rijgen tot prachtige, spannende en boeiende verhalen. Tot mooie gedichten of verzen, of boeken waar we kennis uit op kunnen doen.

Vandaag heb ik wat langer op het woord, woorden gekauwd, wat zijn woorden nu eigenlijk en wat doen ze met ons, en hoe worden ze (soms) gebruikt?

Voor mij werd één ding duidelijk woorden die ons raken, ontroeren, blij en gelukkig maken, maar ook die ons raken en verdrietig maken of pijn doen, zijn woorden die resoneren vanuit een herinnering. Hierbij maakt het niet uit of het pas kort geleden gelezen of uitgesproken woorden zijn of dat het veel langer geleden is. De herinnering die door deze woorden wordt opgeroepen raakt ons, in vreugde en verdriet.

Wanneer mij dan de vraag gesteld wordt: “Maar waarom snap ik het niet? Ik hoor je woorden, maar ik begrijp ze niet?” Dan neem ik de rust om hierover na te denken. Het zou gewoon kunnen zijn dat het een”leeg” woord is, omdat het geen herinnering wakker maakt, niet de juiste snaar raakt. Dan is het aan mij om net zolang op zoek te gaan naar woorden die dit wel kunnen, of om deze persoon door te verwijzen naar iemand die dit wel kan vanuit een andere expertise. Soms kan het zijn dat iemand de woorden niet kan of wil ontvangen, omdat verandering angstig kan maken, zelfs wanneer dit beter voor je zou zijn. Dan is het wachten op het moment dat er wel sprake van resonantie kan zijn, omdat de wil om te veranderen sterker is, dan de angst voor de verandering.

Woorden….ze kunnen giftig zijn, hard en meedogenloos, maar ook zacht en liefdevol, warm en vol mededogen. Verborgen kennis bevatten, sprankelend en vol humor zijn. Ze kunnen tussen de regels door weggelaten zijn, zodat de hardheid van een afscheid, minder hard zou kunnen zijn. Het verdriet over iets moeilijk uit te spreken is….. Horen dat het soms minder goed gaat, lastig te verwoorden is want dat vraagt tenslotte om een reactie. Nutteloze woorden en woorden vol geweld… Maar ook de liefdevolle en vreugdevolle woorden… Woorden, het is aan ons om ze eer aan te doen, en op een goede manier te gebruiken.

In deze tijd van het jaar zullen velen van ons op zoek gaan of zijn, naar antwoorden. Antwoorden op de vragen waarom en waarvoor… Soms zijn er geen antwoorden die uitgesproken kunnen worden, maar die alleen een stille resonantie veroorzaken. De antwoorden op deze vragen zitten in ons opgesloten en wachten op het moment dat ze een klankbord vinden of een luisterend en begripvol oor. Uit liefde voor jezelf, in liefde voor wie je bent en wil zijn…deze woorden hebben hun eigen tijd nodig, jij alleen bepaalt hoelang en wanneer.

Dat brengt mij naar de laatste manier waarop woorden gebruikt kunnen worden.

Ik was van de week naar een concert in een prachtige kerk in Scheveningen, hier zong een Kozakkenkoor. Na het warme en enthousiaste applaus wat het koor zeer zeker verdiende, werden er kaarsen aangestoken en zongen ze als toegift het Stille nacht, Heilige nacht. Een lied wat in deze tijd overal te wereld gezongen wordt, in oorlogsgebieden en daar waar vrede heerst. Laat de kracht en de sfeer van deze woorden brengen waar ieder op hoopt, waar dan ook.

Ik wens iedereen hele mooie en warme feestdagen toe, en laten we wanneer we de kaarsen aansteken er ook een aansteken voor iemand die het in deze dagen extra nodig heeft. Voor mensen of landen die dat nu niet zelf kunnen…..

Met een liefdevolle groet,

Hanneke.