Zo nieuwsgierig als een kind

Vanochtend had ik een gesprek met mijn nichtje van 7 jaar over doodgaan. Ze wilde tot in detail weten hoe dit eigenlijk werkt. Mijn eigen dochter neemt genoegen met een antwoord: dan wordt je een sterretje. Zij dus niet, dus ik stond met mijn mond vol tanden. Meestal ben ik vrij direct en vertel ik hoe de vork in de steel zit, maar ik weet ook van mezelf dat ik vroeger rond die leeftijd nog wel eens wakker werd door een nachtmerrie. Hoe heb ik me hier uit gered? 

Een gesprek over doodgaan

Zij: “Waar ga je heen als je dood gaat? Vlieg je dan zo hoog naar de hemel?”

Ik: “Nee, dan wordt je begraven, maar je geest gaat wel naar de Hemel.”

Zij: “Waarom wordt je dan begraven?

Ik: Ik begon mijn verhaal over rot fruit maar dacht al snel dat dit misschien niet de juiste benadering is dus maar snel over op een andere uitleg … “Je huid die doet het dan niet meer en dan kun je beter worden begraven en er een mooie steen bovenop zetten als herinnering voor de mensen die je missen.”

Zij: “Maar gaat je huid dan weg?”

Ik: “Ja, dat klopt”

Zij: “Blijft er dan een skelet over? “

Ik: “Ja”

Zij: “Maar dat is toch heel eng als je dat ziet?

Ik: (shit hoe praat ik me hier uit) “Nee dat zie je niet want je geest gaat naar de Hemel en dan ben je onder de grond dus dan zie je dat niet meer. Dan ben je bij de andere mensen in de hemel.”

Zij: “Wat is je geest?”

Ik: “Dat is wat je denkt en ziet, als je boven in de Hemel bent, kun je de mensen die nog leven nog zien.”

Zij: “Ik wil niet doodgaan.”

Ik: “Ik ook niet, dat duurt nog wel een hele poos hoor want ik word 90 en jij?”

Zij: “Ik denk wel ouder want mijn oude oma is al 94.”

Ik: “Dan worden we samen 100 of dan blijven we samen lekker leven en gaan we als oude omaatjes met een stok lopen.

Zij: “Maar dan gaan alle andere mensen om je heen ook dood, dat is ook niet leuk.”

Ik: “Weet je, ik geloof dat als je dood gaat je bij alle andere mensen komt die dood zijn, misschien is het dan niet zo erg en ik denk dat je dan ook weer een nieuw huidje krijgt want die oude is dan wel een beetje rimpelig. “

Zij: “Ja dat is waar.“

Doodgaan is dus misschien helemaal niet zo erg. Hoe het zit weet eigenlijk niemand en dat is juist het mooie. Je kunt je eigen beeld hiervan scheppen en dit beeld mag en kan veranderen in de tijd van kind tot aan volwassene.