Volg je hart, voel je buik, hoor je hoofd

Sinds januari ben ik weer actief 3x in de week aan het hardlopen. Ik heb een mezelf een aantal doelen gesteld voor 2016 van 4,5, 5 en 7,5 kilometer. Dat gaat zeker lukken want qua training heb ik (samen met mijn loopmaatje) de eerste twee doelen al bereikt. Het gaat super lekker tot dat ik geveld word door een griep. Het is zondag, één van mijn vaste loop dagen en lig uitgeteld en beroerd op de bank. Buiten is het super koud en het regent. Normaal gesproken zou dat een mooi excuus zijn om NIET te gaan maar nu schreeuwt mijn hoofd “GA naar buiten, de regen het hardlopen… het zal je goed doen (winnen)” en ondertussen hoor ik mijn lijf heel zachtjes en zielig piepen “doe het niet, ik voel mij echt niet lekker. Blijf nou lekker liggen”.

Toch wint mijn hoofd en voordat ik het weet loop ik buiten door de regen. Alsof ik iets te bewijzen heb ga ik veeeeel te hard en binnen de eerste kilometer heb ik het gevoel af en toe een black-out te hebben en word ik duizelig en misselijk. Mijn hartslag is normaal gesproken vrij hoog tijdens het hardlopen maar nu extreem laag voor mijn doen. Mijn benen voelen per stuk 10 kilo zwaarder in na 2,48 km ben ik helemaal kapot en moet ik stoppen. Ik begrijp niet wat er zojuist is gebeurd maar weet wel dat ik te ver ben gegaan. De dagen daarna ben ik gevloerd en baal ik enorm dat ik het mij niet is gelukt.

Wanneer je hoofd (je ego) zijn zin krijgt
Ego (uit het Latijn) betekent in de letterlijke betekenis “ik”. De stem in je hoofd die de hele dag tegen je praat. Ikke, ikke, ikke en de rest kan stikken. Het is dat deel in jou dat zoekt naar goedkeuring, naar bevestiging en er steeds maar meer, meer, meer wil. Je ego maakt zich druk over van alles en nog wat: status, prestaties, winnen, gelijk krijgen, populariteit, angstig en onzeker zijn. Het is voor je ego moeilijk om stil te zijn en te stoppen met schreeuwen, want hij zal hoe dan ook zijn zin krijgen. Maar moet je daar naar luisteren?

Volg je hart want dat klopt!
Hoe vaak heb je het advies gekregen om je in plaats van je hoofd je hart te volgen? Luisteren naar je hart druist vaak tegen je verstand (je ego) in. Je wilt alles begrijpen voor je iets doet en als je het nog niet begrijpt doe je het niet. Je hart volgen voelt als een sprong in het diepe. Wanneer je, je hart volgt, voel je in eerst instantie rust en vertrouwen, maar snel daarna kan je ineens onzekerheid voelen. Hoe komt dat? Van jongs af aan hebben we geleerd naar ons verstand te luisteren. Dat lijkt veiliger doordat het een gevoel van controle geeft.

Dit gevoel zit letterlijk tussen de oren. Het is een illusie die je beperkt in je mogelijkheden. Kijk eens naar de beslissingen die je vanuit je verstand hebt genomen. Hebben die jou gegeven wat je echt wilt? In mijn geval niet. Mijn hoofd wilde die zondag winnen, presteren, gelijk krijgen, meer, verder, harder (en dit is slechts een schattig voorbeeld van andere besluiten die ik in mijn leven heb genomen).

En wat voel je ondertussen in je buik?
Behalve het ego en je hart voel je ook nog iets in je buik. Wat is dan dat buikgevoel? Of bedoelen we eigenlijk onze intuïtie? Het buikgevoel is, zoals het woord al zegt, niets anders dan een gevoel. En een gevoel is een innerlijke beleving – positief of negatief – van een bepaalde gebeurtenis.

Gevoelens kunnen gepaard gaan met lichamelijke reacties, zoals zweten, misselijkheid of een versnelde hartslag bij angst. Dit alles heeft te maken met emoties. Een onderbuikgevoel kun je omschrijven als de bewuste reactie van een emotie; een natuurlijke emotie zoals verdriet, boosheid, afgunst, angst of liefde. Een gevoel wekt allerlei lichamelijke reacties op, zoals een verandering van je uitdrukking, verhoging van de hartslag, het trillen van de stem, knipperen met de ogen e.d. Dus het buikgevoel – een prikkelend, tintelend gevoel in de (onder)buik – vindt niet bij iedereen op een identieke, gelijkvormige wijze plaats.

Het buikgevoel is slechts een signaal aan je hoofd en hart om te gaan samenwerken|
Hoe kun je er voor zorgen dat die drie gaan samen werken in plaats van tegen elkaar? Het vergt wat oefening maar het begint bij het kalmeren van je hoofd. Word je bewust van de momenten waarop het ego de rest overschreeuwd.

Dit betekent niet dat het ego niet nuttig is of dat je het moet negeren. Het betekent dat er balans nodig is tussen die drie. Laat dus alle drie doen waar ze goed in zijn en samenwerken als een team. Zodra je het ego in rustig kunt krijgen kun je het dialoog aangaan.

Meestal maak je een keuze vanuit je hoofd/ego. Op basis van kennis, feiten, voors en tegens. Maar, luister voor de verandering eens naar wat de rest van je lichaam je vertelt. Je buikgevoel en je hart. Wat ervaar je gevoelsmatig in bepaalde omstandigheden, bij bepaalde mensen, bij het nemen van beslissingen? Luister naar die gevoelens. Het zijn signalen van je lichaam die je iets willen vertellen. Bij alles waar je voor een keuze staat denk je “wat zou ik uit liefde voor mezelf het beste kunnen doen?”. Is er echt reden om bang zijn, moet ik mij wel zo druk maken of is het goed zoals het is?

Samenwerking tussen die drie is niet alleen voor jezelf fijn ook voor je omgeving. Je leven wordt makkelijker, je blijft dichter bij jezelf en je ervaart minder problemen en stress. Niet omdat je een beter mens wordt, maar vooral omdat je dichter bij je authentieke zelf komt.

Liefs,
Shirley Herscheit | Coach
PinkSkills coaching