Trekking in Ladakh

Stilte.. prachtige bergen om je heen.. af en toe een pika (bergrat) of marmot die voor je voeten wegschiet, een blue sheep en een kyang (wild paard), een groepje jaks, héél soms een paardenman die je tegenkomt, maar verder eigenlijk helemaal niks! Ladakh: wat een rust! En wauw, wat een omgeving, echt prachtig!

Trekking in Ladakh, in het Noorden van India.

Vorig jaar zomer, heb ik meerdere wandelingen gedaan door de prachtige bergen. Over één in het bijzonder wil ik graag vertellen.. de trek van Rumtse naar Tsomoriri Lake. Deze heb ik samen met m’n reisgenote uit Guatemala gedaan. Maar dan ook echt samen! Voor deze trek wordt het gebruik van een paardje of ezel geadviseerd om je spullen te dragen, maar door omstandigheden konden wij die niet krijgen. Aangezien wij al meerdere wandelingen hadden gedaan in Ladakh, bedachten we vervolgens dat wij dit wel aankonden.

De trek duurde zeven dagen en we hadden een backpack van ongeveer 18 kilo. Dit omdat je bijna nergens iemand tegenkomt en er van een guesthouse al helemaal geen sprake is. Dit betekende dat mijn reisgenote de tent droeg, het eten hadden we verspreid over beide tassen, het kookgerei zat in mijn tas, samen met een slaapzak, slaapmatje, een klein beetje kleding en toiletspullen. In de loop van de week werd de tas gelukkig iets lichter omdat we elke dag een beetje van het eten opmaakten.

We zijn waarschijnlijk een aantal keer de ‘verkeerde’ kant opgelopen, maar uiteindelijk wel op de goede plekken uitgekomen met behulp van een reisgidsje. We konden natuurlijk geen drinkwater meenemen voor zeven dagen, dus we hebben uit de beekjes gedronken. We probeerden telkens vlakbij water te kamperen, zodat we dit water ook konden gebruiken, om in te koken en uit te drinken. In deze ijskoude beekjes hebben we ons ook gewassen… De hele trek was boven de 5 kilometer.. wat betekent dat de natuur en bergen om je heen echt prachtig zijn, maar het ook behoorlijk zwaar was om ze te ‘beklimmen’..

Op een gegeven moment lag ik s ’nachts in de tent in m’n slaapzak, een muts op, twee broeken over elkaar heen, sokken en handschoenen.. en had ik het nog steeds koud! Dus ik even naar buiten gestapt, waar ik er achter kwam dat er een behoorlijke laag ijs op de tent stond! Het vroor!

Onderweg zijn we wel een paar keer een bergvolk tegengekomen….. mensen die in tentjes leven (soms gemaakt van jak haar) en dus hun hele leven in de kou doorbrengen.. onbeschrijfelijk..

We zijn allebei huilend boven op de pas aangekomen, omdat de tocht zo ontzettend zwaar was. Dan zakte je uitgeput neer bij de felbegeerde vlaggen waar je uiteindelijk uitkwam en niet lang na een flinke huilbui keek je om je heen en dacht je: Kijk! Hier doe ik het voor!

Het is niet te beschrijven hoe ontzettend mooi de bergen zijn in Ladakh! Om maar te zwijgen over dat prachtige meer waar we uiteindelijke belandden… Tsomoriri Lake..

Deze tocht is het zwaarste èn het mooiste dat ik ooit gedaan heb in m’n leven…

Durf jij het aan?!